Sıcak gönüllere göç..............

Sıcak gönüllere göç..............
Sıcak gönüllere göç.............

1 Mart 2017 Çarşamba

EVLATLIK GÖREVİ (Çok ara verdim yazmaya yaaa!!!!)

Merhaba Sevgili Arkadaşlar,
Yazmaya çok ara verdiğim için .....kendime kızdım...hızla geçen zamana kızdım. Dolup dolup taşarken yüreğim blogu boş bıraktığıma kızdım. Bugün erkenden uyandım ve "Hadi yaz gari" dedim kendime....
Koşma yürü diye bir spor var bilirsiniz sizlerde... hatta olimpiyatlarda bu kategoride yarışanlar da var....Siz, iş yerinde...evde...sokakta...alışverişte koşarak yaşıyorsunuz tüm günü. Yetişmek için zorunlu ihtiyaçlara ......koşmayıp, yürümek gelmiyor aklınıza. Yaşamın içinde koşarken....yürüyüşe dönüştürmek gerek tempoyu .....kiiii yakalayayım derken kaçırmayalım anları.Çaba harcayın durdurmak için kendinizi...ve hatta sizi, önüne katıp sürükleyen eşi...dostu...çoluğu...çocuğu....durdurun. Her zaman başaramazsanız bile durmayı...yapmasam da olur dediklerinizi es geçin artık. (Beni kimse uyarmadı......ben sizi uyarmak istedim :)

Yazamadığım zamanlarda hem güzellikler....hem de sıkıntılar yaşadım...hastalık...doktor ....hastane....geçti çok şükür. Allah dermansız dert vermesin....Sağlığımız yerindeyse çok zenginiz Arkadaşlar.
Sizlere bugün anne ve babamdan bahsetmek istiyorum...
Babam şu anda 79 yaşında ve 7 yıldır felç...annemde 79 yaşında ve 50 yıldır Astım....tansiyon...ve troid hastası....Hastayım demez hiç annem....hep neşeli yanından bakar hayata. Bakıcıları olsa da evlerinde, babamın yükünü annem çeker çoğu zaman....biz de annemin yükünü hafifletmeye çalışırız 4 kardeş. Size tavsiyem bir çuval sabrınız ve gücünüz var ise yavaş yavaş tüketin şimdilerde...ileriye de bırakın....ne olur...ne olmaz diye. Ben, abim ve ablalarım, kardeş dayanışması içerisinde üstesinden gelmeye çalışıyoruz ve evlatlık görevlerimizi yerine getiriyoruz....Onları yaşama tutundurmak için. Çocukluk, gençlik, iş yaşantısı, annelik, babalık ve sıra evlatlıkta. Canları sağolsun ve Allah yanımızdan eksik etmesin.

İş yerinde bir arkadaşım annesini kaybetmişti....sıkıntılı geçen hastalık süreçlerinden sonra..... ve arkadaşım işe döndükten sonra kahve içtik başbaşa...sohbeti güzel, kucağı sıcacıktır canım arkadaşımın. Üzüntüsünü paylaşıp, sol yanının ağrısını azaltmaya çalışıyordum...gözlerine bakarak. Canım Arkadaşım bana "Nesrin Abla....İnsan 75 yaşında olsa bile annesi olmalı." dedi.  O andan itibaren altı boş kalacaktı söylediğim sözlerin...sessizce içtik kahvemizi ve masamıza döndük. Babası yaşıyor ve arkadaşım.... en azından dayanacak duvarı olduğu için Şükrediyor.
Kimse yaşamasın böyle sıkıntıları...sağlıkla huzur ile anne babalarınıza sarılırsınız inşallah. Ama zamanın size neler getireceğini bilemezsiniz....bir gün evlatlık görevleriniz bunu gerektirirse.... GÜLÜMSEYİN ve GÜÇLÜ olun.
Sevgiyle Kalın,

2 yorum:

  1. okuduğum ilk yazınız "EVLATLIK GÖREVİ" başlıklı yazınız oldu... kendi anne ve babamı kaybedeli çok yıllar olduğu için bir hüzün ve özlem kapladı içimi ve içimden bir sürü "keşkeler" geçti... anne babası sağ olan tüm arkadaşlara aynen sizin seslendiğiniz gibi "bir gün evlatlık görevleriniz bunu gerektirirse.... GÜLÜMSEYİN ve GÜÇLÜ olun." demek istiyorum... sağlık ve başarı dileklerimle selamlarımı gönderiyorum...

    YanıtlaSil
  2. Teşekkürler...yüreginizde hissettiğiniz için...Sağlıkla kalın...

    YanıtlaSil